طه

می گویند صداقت یعنی ظاهر و باطن یکی باشد و از دروغ هم پرهیز کنیم. راستی رنگ صداقت را می شناسید؟ پروین اعتصامی این شاعره همشهری مان می گوید:
آنکه درش روز کرم بسته بود/قفل در حق نتواند گشود
طاعت بی صدق و صفا هیچ نیست / این همه جز روی و ریا هیچ نیست
و سعدی نکونام هم اضافه می کند:
اگر راست سخن گویی و در بند بمانی/ به زانکه دروغت دهد از بند رهایی
اما اگر از پند و موعظه و ارشاد بگذریم باید بعنوان یک شهروند اذعان کنم در مدیریت اجرایی و بعضی شهروندان متاسفانه این دو گوهر (راستی و درستی) خیلی کمیاب شده است و ظاهراً مشتری خیلی کمی دارد. شاید راحت تر بگویم که تعریف و تمجید در حضور زیاد و غیبت کردن در پشت سر الی ماشاءالله.
خودمان هستیم، نکند با پرهیز از صداقت به تملق روبیاوریم و زبانم لال اگر با همدیگر روراست نباشیم که آیا چیزی غیر از فاجعه را می توان مطرح کرد.
من نمی خواهم از مردم و شهروندان شهرم گلایه کنم ولی با جسارت فراوان می خواهم بگویم دوری از صداقت شاید نخستین مرحله دروغ گویی هم باشد. یعنی هر چه می شنویم (واقعیت یا شایعات ) بلافاصله نقل می کنیم . حتماً می دانیم که این همه خبر روزانه که به گوشمان می خورد همه راست و درست نیستند. پس اگر بدون تامل در صحت و سقم اخبار هر چه را که بشنویم با دیگران نقل کنیم با پخش شایعات خودمان را در دام دروغ گویی و آبرو ریزی و تشویش افکار و تفرقه افکنی و بی اعتمادی انداخته ایم که نهایتاً موجب عقب ماندگی و فرصت سوزی خواهد بود.
قبول زحمت بررسی و تحقیق و یکرنگی و صفا مورد انتظار است!