طه

از بهترین راه های  کام یابی در زندگی آنهم در جامعه شهری بزرگ و شلوغ این هست که اعضای یک خانواده بزرگ به باید ها و نباید ها تن دهند تا جامعه و زندگی شیرینی را داشته باشند. از جمله بایدها "مشورت در کارها، پرهیز از فخرفروشی، داشتن دوستان باوفا و دقت در انتخاب آنها، نیکوکاری، خدمت و پیش قدمی در کمک به نیازمندان، گره گشایی، مردمی بودن، یک رنگی و صداقت، انصاف با دیگران، قریاد رسی و دستگیری از ستم دیده، حق مداری و پایداری در احقاق حق، پیروی از سخن حق، ادب ورزی، خوش قولی، امانت داری، راست گویی، پرهیز از شتاب زدگی در قضاوت، هدایت بدکاران، خویشتن داری از گناه، دانش اندوزی با تکیه بر ایمان، پرهیز از شهرت طلبی، سخاوتمندی، خلق نیکو و عفت کلام، انفاق، پرهیز از سخنان بی اساس، عفو و گذشت، اعتماد نکردن به دشمنان و بیگانه، مسئولیت پذیری، نصیحت پذیری، خویشتن داری، دوری از فریب کاران و رو به صفتان، دوری از تهمت، احترام به بزرگان بویژه پدر و مادر، نشر دانش، عمل به عهد و پیمان، میانه روی، عدالت خواهی، پرهیز از کینه جویی، پرهیز از لباس شهرت، پند آموزی، دوراندیشی، حفظ آبرو، پرورش روح، توبه، عاقبت اندیشی، ساده زیستی، بردباری، عزت نفس و ..."
اما به چند نمونه از نباید های زندگی هم اشاره می کنم: "خودستایی خود بزرگ بینی، افراط در دوستی، هم نشینی با بدان، چاپلوسی، شهادت دروغ، بخل ورزی، زیاده گویی، بدگمانی - تغافل - چاه کندن برای دیگران، دشمنی با مردم، دروغ بستن و تهمت و افترا، شرکت در مجالس گناه، دلبستگی به دنیا، اسراف، طمع ورزی، بی کاری و تنبلی و ..."
آنچه که ذکر کردیم سیره عملی امامان و بزرگان ما است که جهت چگونه زیستن و عاقبت به خیر شدن باید تمرین کنیم تا سعادت مند شویم  انشاء الله.